De compositie start met een tikkende klok. Gedurende het verstrijken van de tijd komen er steeds meer instrumenten bij die kleine, repeterende motieven spelen. Omdat de tijd ongrijpbaar is, is het voor de luisteraar in eerste instantie niet duidelijk in welke maatsoort zich dit afspeelt. Tijd laat zich immers niet vangen.
De inleiding mondt uit in een optimistisch Carpe Diem thema, gespeeld door het volledige orkest. Carpe Diem, wat pluk de dag betekent, wordt veelvuldig gebruikt in combinatie met tempus fugit: Pluk de dag want de tijd vliegt.
Na het Carpe Diem thema keert de tikkende klok terug, ditmaal als voorbode voor het jachtige en drukke leven wat ons te wachten staat. Het Allegro agitato wat volgt is een weerspiegeling van onze snelle, hectische maatschappij en geeft een opgejaagd gevoel. Het deel wordt even onderbroken door een schijnbaar luchtig wals thema, een poging te ontsnappen aan de hectiek en gejaagdheid, maar de onrust blijft hoorbaar en voelbaar. Het Allegro agitato gaat onverstoorbaar door totdat het tot een furieuze uitbarsting komt: het is genoeg.
Er volgt een rustig gedeelte met een sfeer van bezinning: In de verte horen we een echo van het Carpe Diem thema wat daarna door de solo bugel wordt overgenomen.
De altsaxofoon speelt het wals thema uit het Allegro agitato, nu zonder de onrustige elementen, waarna het Carpe Diem thema nog eenmaal door het volledige orkest wordt gespeeld. Pluk de dag.
De compositie eindigt zoals het begon, met een tikkende klok die niet stopt: de tijd staat nooit stil.
Verplicht werk ONFK 2019 - 4e Divisie
